Witamina B17: Kontrowersyjna substancja w świecie suplementów
Witamina B17, znana również jako amigdalina lub laetril, to substancja, która od dziesięcioleci budzi ogromne kontrowersje w świecie medycyny i suplementów diety. Choć nie jest uznawana za prawdziwą witaminę przez większość ekspertów, jej zwolennicy przypisują jej niezwykłe właściwości lecznicze, szczególnie w walce z nowotworami. Historia witaminy B17 sięga lat 50. XX wieku, kiedy to biochemik Ernst T. Krebs Jr. wyizolował ją z pestek moreli i ogłosił jako potencjalny lek na raka. Od tego czasu substancja ta stała się przedmiotem gorących debat, badań naukowych i spekulacji, zyskując zarówno zagorzałych zwolenników, jak i zdecydowanych krytyków.
Krebs opracował oczyszczoną formę amigdaliny, którą nazwał laetrile (skrót od LAEvorotatory TRIle) i ogłosił ją jako witaminę B17. Twierdził, że niedobór tej substancji w diecie może być przyczyną rozwoju nowotworów, a jej suplementacja może pomóc w zapobieganiu i leczeniu raka.
Mechanizm działania i kontrowersje
Zwolennicy witaminy B17 twierdzą, że działa ona selektywnie na komórki nowotworowe, niszcząc je bez szkody dla zdrowych tkanek. Teoria ta opiera się na założeniu, że amigdalina rozkłada się w organizmie na cyjanek, benzaldehyd i glukozę. Według tej hipotezy, komórki nowotworowe zawierają enzym beta-glukozydazę, który uwalnia cyjanek z amigdaliny, prowadząc do śmierci komórki rakowej. Zdrowe komórki miałyby być chronione przed tym efektem dzięki obecności enzymu rodanazy, który neutralizuje cyjanek.
Jednakże, teoria ta spotkała się z ostrą krytyką ze strony środowiska naukowego. Liczne badania nie potwierdziły selektywnego działania amigdaliny na komórki nowotworowe ani jej skuteczności w leczeniu raka. Co więcej, wskazano na potencjalne zagrożenia związane z toksycznością cyjanku uwalnianego z amigdaliny.
Badania kliniczne i stanowisko oficjalnej medycyny
W latach 70. i 80. XX wieku przeprowadzono szereg badań klinicznych mających na celu ocenę skuteczności laetrilu w leczeniu nowotworów. Największe z nich, przeprowadzone przez National Cancer Institute w Stanach Zjednoczonych, nie wykazało żadnych korzyści terapeutycznych. W 1980 roku amerykańska Agencja Żywności i Leków (FDA) zakazała sprzedaży i importu laetrilu, uznając go za niebezpieczny i nieskuteczny.
Mimo to, zwolennicy witaminy B17 nadal twierdzą, że badania te były niewystarczające lub źle zaprojektowane. Argumentują, że substancja ta powinna być stosowana w ramach kompleksowego podejścia do leczenia, a nie jako pojedynczy środek. Kontrowersje te doprowadziły do powstania rynku podziemnego i turystyki medycznej, gdzie pacjenci poszukują laetrilu w krajach, gdzie jego stosowanie nie jest zakazane.
Naturalne źródła i bezpieczeństwo stosowania
Amigdalina występuje naturalnie w pestkach wielu owoców, takich jak morele, brzoskwinie, śliwki czy jabłka. Znajduje się również w niektórych orzechach, szczególnie w gorzkich migdałach. Zwolennicy witaminy B17 często zalecają spożywanie tych produktów jako naturalną formę suplementacji.
Jednak należy zachować ostrożność, ponieważ spożycie dużych ilości amigdaliny może prowadzić do zatrucia cyjankiem. Objawy mogą obejmować zawroty głowy, bóle głowy, nudności, wymioty, a w skrajnych przypadkach nawet śpiączkę i śmierć. Szczególnie niebezpieczne może być spożywanie zmielonych pestek lub skoncentrowanych suplementów.
Wpływ na współczesną medycynę alternatywną
Mimo braku naukowych dowodów na skuteczność, witamina B17 nadal cieszy się popularnością w kręgach medycyny alternatywnej. Jej historia i kontrowersje wokół niej wpłynęły na sposób, w jaki postrzegamy i badamy potencjalne naturalne terapie przeciwnowotworowe.
Debata wokół witaminy B17 zwróciła uwagę na potrzebę rygorystycznych badań naukowych nad substancjami naturalnymi oraz na złożoność interakcji między dietą a zdrowiem. Przyczyniła się również do zwiększenia świadomości na temat potencjalnych zagrożeń związanych z niekontrolowanym stosowaniem suplementów diety i alternatywnych terapii.
Współczesne badania i nowe perspektywy
Mimo kontrowersji, badania nad amigdaliną i podobnymi związkami nie ustają. Naukowcy nadal poszukują potencjalnych zastosowań terapeutycznych tej substancji, koncentrując się na jej właściwościach przeciwzapalnych i przeciwbólowych, a nie na rzekomym działaniu przeciwnowotworowym.
Niektóre recent studies sugerują, że amigdalina może mieć korzystny wpływ na niektóre procesy metaboliczne i może odgrywać rolę w regulacji odpowiedzi immunologicznej organizmu. Jednakże, badania te są wciąż w fazie wstępnej i wymagają dalszej weryfikacji.
Wnioski i perspektywy na przyszłość
Historia witaminy B17 jest fascynującym przykładem złożoności relacji między nauką, medycyną a społeczeństwem. Pokazuje, jak silne mogą być przekonania i nadzieje związane z potencjalnymi kuracjami, nawet w obliczu braku solidnych dowodów naukowych.
Choć oficjalna medycyna odrzuca witaminę B17 jako skuteczny środek w walce z rakiem, jej historia przypomina nam o potrzebie otwartości na nowe idee przy jednoczesnym zachowaniu krytycznego podejścia i rygorystycznych standardów naukowych. W przyszłości, być może odkryjemy nowe zastosowania dla amigdaliny lub podobnych związków, ale musi to nastąpić w oparciu o solidne badania i z pełnym zrozumieniem potencjalnych korzyści i zagrożeń.
Niezależnie od kontrowersji, historia witaminy B17 pozostaje ważnym rozdziałem w dziejach suplementów diety i medycyny alternatywnej, przypominając nam o złożoności ludzkiego zdrowia i nieustannej potrzebie poszukiwania nowych rozwiązań w walce z chorobami.
